Δομημένο Περιβάλλον

Κάτω απ’ τις δροσόλουστες φρίτζες…

Μια πράσινη θάλασσα λούζει από παντού την Αγιάσο και τη δροσίζει ολοχρονίς με την αστείρευτη αύρα της. Οι κάτοικοί της όμως δεν αρκέστηκαν σ’ αυτό. Παρά την ιδιαίτερα πυκνή δόμηση του χωριού και την έλλειψη αυλών, φρόντισαν να φυτέψουν αναρριχητικά φυτά και δέντρα στις γειτονιές, στα καλντερίμια, στα στενοσόκακα. Οι αγριοτριανταφυλλιές γαντζώνονται στα ντουβάρια και σκαρφαλώνουν ως τα κεραμίδια, στιγματίζοντας με το άλικο χρώμα των λουλουδιών τους το κάδρο. Μα πάνω απ’ όλα έφτιαξαν τεράστιες φρίτζες, που γεφυρώνουν τους δρόμους γύρω από τον αφαλό της, την εκκλησιά της Παναγιάς, και προσφέρουν παχύ ίσκιο στους θαμώνες των μαγαζιών. Οι πυρωμένες ηλιαχτίδες και ο αποπνικτικός κάματος δεν φτάνουν κάτω από τις θεριεμένες πασχαλιές και τα βαθύσκιωτα πεντάφυλλα. Κι έτσι μπορείς να απολαύσεις έναν καλοψημένο καφέ στη χόβολη, ένα μυρωδάτο αφέψημα, ένα γλυκό του κουταλιού, ένα ουζάκι με λαχταριστά ντόπια μεζεδάκια και ν’ αγαλλιάσει η ψυχή σου. Ευλογημένος τόπος…

Είναι εντυπωσιακά όμορφο το πεντάφυλλο στα τέλη του Οκτώβρη - αρχές Νοέμβρη. Βάζει στην γκαρνταρόμπα του το βαθυπράσινο φόρεμα του καλοκαιριού και φορά το εκθαμβωτικό κόκκινο του φθινοπώρου. Λίγο πριν αποχωριστούν τα φύλλα του από τους μίσχους, που τους εμφυσούν τη ζωή, και πέσουν μισοπεθαμένα στο έδαφος, βάφουν με αδρές άλικες πινελιές τον καμβά του τοπίου. Σα σφάγια που σφαδάζουν ξεψυχώντας και πιτσιλίζουν με αίμα τον πολύχρωμο πίνακα της φύσης. Κι όταν οι ανασαιμιές του αγέρα θροΐζουν στα φυλλώματά του, σου φαίνεται πως τ’ ακούς να τραγουδά το σπαρακτικό κύκνειο άσμα του πριν τον επικείμενο μαρασμό του. Αλλά κάθε Χειμώνας φέρνει μιαν Άνοιξη, κάθε Θάνατος μια καινούργια Ζωή, κάθε Σταύρωση μιαν Ανάσταση!