Τα σαχνισίνια της Αγιάσου

Μια αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα της δόμησης των παλιών λεσβιακών σπιτιών ήταν και το σαχνισίνι, ελαφριά ξύλινη κατασκευή, που προεξείχε στους ορόφους της οικίας και στηριζόταν στους πέτρινους τοίχους της με κυρτές ξύλινες αντηρίδες, τα επονομαζόμενα φουρούσια. 

Στον τελευταίο όροφο συναντούσαμε λεπτούς τοίχους από μπαγδατί. Ήταν φτιαγμένοι από ξύλινο σκελετό που πάνω του καρφώνονταν ξύλινες οριζόντιες πήχες που σοβατίζονταν και από τις δυο μεριές με ασβεστοκονίαμα εμπλουτισμένο με φλοιούς δημητριακών, ψιλοκομμένο άχυρο ή γιδότριχες (κιντίρ) για μεγαλύτερη συνοχή.

Ο λόγος που προτιμιόταν η ελαφριά αυτή κατασκευή (σαχνισίνι) στους ψηλότερους ορόφους ήταν ότι αφενός προσφερόταν για το άνοιγμα πολλών παραθύρων και φεγγιτών και συνεπώς για άπλετο φυσικό φωτισμό των δωματίων και αφετέρου γιατί αυξανόταν σημαντικά ο κατοικήσιμος χώρος, πράγμα απαραίτητο για την εξυπηρέτηση των πολυμελών οικογενειών.

056.jpg

Στο φωτογραφικό οδοιπορικό θα μας ξεναγήσουν κυρίως ο μεγάλος Αγιασώτης φωτογράφος Σίμος Δημητρίου Χουτζαίος (1873-1967) με φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο εξαίρετο ιστορικολαογραφικό λεύκωμα «Λεσβιακές Φωτοσκιές. Σ. Χουτζαίος 1873-1967. Μυτιλήνη 1982.» που εξέδωσε ο γιος του Δουκάκης και ο επίσης Αγιασώτης φωτογράφος Στρατής Τσουλέλλης, επί σειρά ετών Πρόεδρος της Φωτογραφικής Εταιρείας Μυτιλήνης, που στις αρχές του 2003, πρώτη χρονιά της δημαρχικής θητείας του Χρύσανθου Χατζηπαναγιώτη, ύστερα από πρόσκλησή του, περπάτησε στα γραφικά καλντερίμια της Αγιάσου και απαθανάτισε με το φωτογραφικό του φακό όσα σαχνισίνια επιβίωσαν στο διάβα του πανδαμάτορα χρόνου… Αναρτώνται επίσης μερικές φωτογραφίες δικές μου και άλλων ιδιωτών.