Τα ξωκλήσια της Αγιάσου (ανθρώπινες πινελιές στον καμβά της φύσης)

Η πίστη των χριστιανών στο Θεό, στην Παναγιά και στους αγίους της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας όπλισε τα ανθρώπινα χέρια με τη θέληση και τη δύναμη να χτίσουν πλειάδα μικρών ναϋδρίων στα βουνά και στους κάμπους, σε δημόσιες δασικές εκτάσεις ή και μέσα στα κτήματά τους, σε παρόδιες εύκολα προσβάσιμες τοποθεσίες ή σε απόμακρα σπανίως επισκέψιμα μέρη. Φυτρώνουν σα μανιτάρια στην αγροτική ύπαιθρο και προσθέτουν την ανθρώπινη πινελιά στον καμβά της φύσης. Μερικά απ’ αυτά είναι κομψοτεχνήματα λαϊκής αρχιτεκτονικής. Κάποια, που συνήθως έχουν ιστορία αιώνων, κοσμούνται με αγιογραφίες και εικόνες μεγάλης ιστορικής αξίας και συγκαταλέγονται στις βυζαντινές αρχαιότητες. Εκεί συνευρίσκονται οι πιστοί για να λειτουργήσουν στις γιορτές τους και να αναστήσουν τα πατροπαράδοτα έθιμα της λαϊκής λατρείας που διασώζονται στο διάβα των αιώνων, περιβεβλημένα πλέον με το δογματικό τύπο της χριστιανικής θρησκείας, να αποθέσουν τη θρησκευτική τους ευλάβεια, να ανάψουν το κερί της παράκλησης, να προσευχηθούν… Αλλά τα γραφικά ξωκλήσια δεν αποτελούν μόνο τόπο λατρείας των θρησκευόμενων ανθρώπων. Προσφέρονται για να ξαποσταίνουν κυνηγοί και φυσιολάτρες περιπατητές, για να σβήνουν στις κοινόχρηστες βρύσες τους οι δουλευτάδες της γης και οι εκδρομείς τη δίψα και τον κάματό τους, για να βρίσκουν οι άνθρωποι καταφύγιο σε περίπτωση απρόσμενης κακοκαιρίας…  Στο σημερινό μας αφιέρωμα θα σεργιανίσουμε στα σημαντικότερα ξωκλήσια της περιφέρειας Αγιάσου. Φυσικά αρκετά ακόμα δεν απαθανατίστηκαν από το φωτογραφικό φακό, αλλά δοθείσης της ευκαιρίας η καταγραφή θα εμπλουτιστεί.