Τσιμέντο να γίνει!

Μεγάλες και δίκαιες διαμαρτυρίες ξεσήκωσε η τσιμεντόστρωση τμήματος της παραδοσιακής πατουμένης στο Σταυρί, όπου εκτελείται το έργο της ολοκλήρωσης του δημοτικού αποχετευτικού μας δικτύου. Δεν μπορεί να καταστρέφεται αυτό το υπέροχο παραδοσιακό λιθόστρωτο και να παραβιάζεται κατάφωρα κοτζάμ υπουργική απόφαση χαρακτηρισμού του ως διατηρητέου. Όμως ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Ο εργολάβος; Η ΔΕΥΑΛ; Ο επιβλέπων; Ο μελετητής; Το εθνικό και κοινοτικό νομικό πλαίσιο που διέπει την εκτέλεση των δημοσίων έργων; Ας δούμε κάποιες πτυχές του ζητήματος.

Στις 12/2/2019 στην ανάρτησή μας με θέμα «Ολοκληρώνεται το αποχετευτικό δίκτυο Αγιάσου» και μετά από ενημέρωσή μας από τη ΔΕΥΑΛ είχαμε προαναγγείλει ότι «Το τμήμα της πατουμένης Καρύνης – Σταυρί που ήταν πριν την έναρξη εκτέλεσης του έργου σε κακή κατάσταση θα σκαφτεί, θα τοποθετηθούν οι σωλήνες αποχέτευσης, θα μπαζωθεί και θα πέσει ο τσιμεντοτάπητας, αλλά το λιθόστρωτο δεν θα αποκατασταθεί γιατί το πρόγραμμα ΕΣΠΑ (από πιστώσεις του οποίου εκτελείται το παρόν υδρευτικό έργο) δεν χρηματοδοτεί έργα οδοποιίας. Οι πέτρες θα παραμείνουν εκεί και η πατουμένη θα αποκατασταθεί μελλοντικά με άλλες πιστώσεις και άλλη εργολαβία.»

Αυτό σημαίνει ότι η ανάδοχη κατασκευαστική εταιρεία ήταν υποχρεωμένη από τη σύμβαση που υπέγραψε και από τις υποδείξεις της επιβλέπουσας υπηρεσίας να κάνει αυτό που έκανε, με βάση τη λογική «ό,τι βρίσκω, αυτό αφήνω» (εντολή του νομοθέτη). Βρίσκω λιθόστρωτο, αποκαθιστώ λιθόστρωτο. Βρίσκω τσιμεντόδρομο, αποκαθιστώ τσιμεντόδρομο. Δεν ευθύνεται λοιπόν ούτε ο εργολάβος ούτε η ΔΕΥΑΛ, που έπραξαν αυτά που επιβάλλουν οι νόμοι και οι κοινοτικές ντιρεκτίβες! Δυστυχώς, παλιότερα, κάποιοι άλλοι (ποιοι άραγε, μήπως ο ίδιος ο Δήμος;), επειδή καταστράφηκε στο μέρος αυτό η πατουμένη, βρήκαν την εύκολη λύση να «διορθώσουν» τη ζημιά στρώνοντας το κομμάτι αυτό με τσιμέντο! Μια πρακτική που εφαρμόζεται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός, και αποτελεί πανάκεια κάθε προβλήματος του εσωτερικού οδικού δικτύου (και όχι μόνον!!). Φεύγουν μερικές άσπρες πέτρες από ένα λιθόστρωτο; Γεμίζουμε την τρύπα με μπετόν! Φεύγουν μερικοί παβέδες (κόκκινες πέτρες Μυστεγνών) από ένα κυβολιθόστρωτο; Γεμίζουμε το λάκκο με μπετόν! Πολλές φορές μάλιστα, επειδή ο Δήμος καθυστερεί αφάνταστα να μπαλώσει τις τρύπες και το πρόβλημα χρονίζει, αναλαμβάνουν το ρόλο του …μπαλωματή κάποιοι αγανακτισμένοι δημότες! Σιγά μην περιμένω τον Δήμο. Δυο μαλαδιές τσιμέντο, ένας κουβάς λάσπη κι όλα μέλι γάλα. Χαλάει ένα τμήμα μιας παλιάς πατουμένης (σαν καλή ώρα); Πού να μπλέξεις στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, να ψάχνεις για πελεκημένες πέτρες, να πληρώνεις μεροκάματα σε πετράδες… Ωχ αδερφέ! Τσιμέντο να γίνει! Όμως, απέναντι σ’ αυτές τις ασχήμιες δεν γκρινιάζει κανένας! Μόνον όταν μας αγγίξει το πρόβλημα ξεσηκωνόμαστε… Πέρα λοιπόν από το τέρας της γραφειοκρατίας, έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθυνών!

Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία που αναρτούμε (αρχείο Ηλία Ν. Κουρτζή) απαθανατίζονται στην είσοδο του εργαστηρίου κεραμικής Κουρτζή-Πανταζή, γύρω στο 1970, από αριστερά προς τα δεξιά, ο Νίκος Κουρτζής, η μεγάλη τραγουδίστρια Χάρις Αλεξίου, η Ελένη Κουρτζή και άλλοι φίλοι της λαοφιλούς καλλιτέχνιδας που την συνόδευαν στο ταξίδι αυτό. Φαίνεται ολοφάνερα το παραδοσιακό λιθόστρωτο από άσπρη πέτρα που ανηφορίζει στο Σταυρί (στο βάθος δεξιά ο βαθύσκιωτος πλάτανος και το χιλιοτραγουδισμένο γεφύρι). Στην έγχρωμη φωτογραφία εικονίζεται το ίδιο τμήμα του λιθόστρωτου που τσιμεντοστρώθηκε.

Συμπερασματικά: Επειδή η πατουμένη δεν μπορεί να αποκατασταθεί στο πλαίσιο της εκτελούμενης εργολαβίας (πράγμα που ξεκαθαρίζει και η ΔΕΥΑΛ με σημερινό έγγραφό της), θα πρέπει η σημερινή δημοτική αρχή να μεριμνήσει άμεσα για την αποκατάσταση του αισθητικού και κατασκευαστικού κάλλους του λιθόστρωτου, που με μεράκι και περίσσια μαεστρία έφτιαξαν και μας παρέδωσαν οι πρόγονοι μας. Αν δεν το κάνει ούτε η σημερινή δημοτική αρχή (η θητεία της οποίας τελειώνει στις 31 Αυγούστου), τότε πρέπει κατά προτεραιότητα να το κάνει η νέα κοινοτική αρχή που θα εκλεγεί στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές.